De eerste schooldag!

De eerste schooldag (maandag 11 februari)! Ik moet zeggen dat ik deze nacht niet zo goed geslapen heb en we kwamen er al snel achter dat dat bij ons alle drie het geval was. We zijn namelijk alle drie toch wel een beetje zenuwachtig voor de eerste dag school. ’s Morgens nog even lekker ontbijten, een lunchpakketje maken en vervolgens een bus eerder naar school, want we weten niet precies waar we moeten zijn. Toevallig gingen we in gebouw 8 op het goede bankje zitten, want alle colleges van educación zijn in dezelfde aula. Toen wij naar binnen gingen waren we toch wel een beetje verrast. Ik had namelijk het idee dat ik lessen zou gaan volgen met mensen uit veel verschillende landen uit de wereld, maar het tegengestelde bleek waar. Wij zijn met z’n drieën in een klas gedropt van ongeveer ±50 Spanjaarden. Nou ja, als dat alles is. Zo kunnen wij mooi ons Spaans gaan leren en kunnen zij hun Engels gaan bijspijkeren. Gelukkig hebben wij in ieder geval drie vakken gekozen die in het Engels zijn……
Om 9 uur kwam er een nette, rustige man binnen lopen en iedereen was stil voor de eerste twee lesuren die we van hem krijgen. Hij begon zijn verhaal in het SPAANS! Echt serieus alles ging in het Spaans!! Wij begrepen hier natuurlijk geen woord van en gaven aan dat wij Erasmus studenten zijn en geen Spaans kunnen. De vriendelijke man ging grapjes maken, in het Spaans, over ons. De hele klas moest lachen en wij hoorden alleen iets met Erasmus. Goed begin van de dag! De man was een beetje gepikeerd en wij moesten ons niet zo aanstellen. Dit was nog maar de eerste les en die was in het Spaans, deal with it! Ik heb deze twee uur dan ook maar de mooie muren en het prachtige witte plafond eens goed bekeken, want verstaan doe ik die beste man toch niet!
Na 2 uur hadden we een half uurtje pauze. Even snel wat geregeld voor onze stage en snel terug naar de les, want wij dachten een tussenuur te hebben maar dit bleek niet helemaal waar te zijn (en het halve uur zat er al bijna op). We waren even vergeten ons aan te passen aan de Spaanse mentaliteit. Wat nou op tijd komen in de les? Dat hoeft hier niet en zo dacht onze volgende docent er ook over. Na 10 minuutjes kwam ze ‘rustig’ aangelopen. De docent die we hebben voor de twee overige vakken is eigenlijk niet te beschrijven, maar wat het beste in de buurt komt is denk ik wel ‘Spring in het veld’. Jeetje wat een energieke jonge dame. Ze rent en springt door de klas, ze lacht als een malle, klapt in haar handen wat jullie in Nederland nog bijna kunnen horen, stampt op de grond met haar voeten en ga zo nog maar even door. In slaap vallen gaat in ieder geval zeker niet lukken bij deze vakken!
Gelukkig had ‘spring in het veld’ haar lessen goed voorbereidt en begonnen we gewoon heerlijk met een examen over de grammatica in het Engels! Deze vond ik zelf nog best wel pittig, want zo goed is mijn Engels nou ook weer niet. Nadat we klaar waren met dit examen volgende de volgende heerlijke mededeling. We krijgen er ook nog even een oral exam achteraan. In tweetallen moesten we met de docenten komen en een woordje doen in het Engels. De Spanjaarden knepen hem nogal voor dit examen en wilden heel graag meteen aan de beurt zijn. Wat bleek, als je klaar was mocht je gewoon lekker naar huis. Voor ons maakt het toch niet zo veel uit, want als je van 9 uur ’s morgens tot half 8 ’s avonds naar school moet heb je niet zo veel haast! Tijdens ons mondeling examen moesten we ons eerst even voorstellen en mijn naam bleek toch weer heel bijzonder. Ik hoefde alleen mijn voornaam door te geven, terwijl Richard en Claudia ook hun achternaam moesten geven. Ik vroeg hier na, but I’m the only one at the UCAM with the name Myrthe!!
Tussen de lessen en de Spaanse cursus hadden we ongeveer 2,5 uur zitten. In deze tijd heb ik even lekker met thuis gebeld. Papa belde mij en mama kletste via zijn oor lekker mee. Het is nog wel heel fijn na zo veel dagen om even een stem te horen van thuis! Helaas viel halverwege mijn verhaal de verbinding weg en kreeg ik ze niet meer te pakken. Vlak voor de cursus ook nog even snel lekker met Sander gebeld en toen weer naar miss Padilla. We voelden ons alle drie niet topfit, maar als echte diehards gingen we gewoon door. Ik dacht zelf dat ik gewoon honger had, maar toen we in de pauze een appel hadden gehad ging het nog steeds niet beter. Mijn maag was op oorlogspad en naast mij klonk het ook al niet al te goed. We hebben de drie uur netjes uitgezeten en toen boodschappen gehaald. Het ging nog steeds niet heel erg goed met ons, maar we moeten toch eten in huis halen voor de komende dagen. Terug in de bus ging het steeds slechter en slechter. Gelukkig konden we snel de bus uit en op naar het appartement. We hebben snel wat pasta gekookt en deze (geprobeerd) te eten. Ik heb wel drie hele happen gehad. Gelukkig was Richard wel weer goed te pas en heeft hij heel erg goed voor Claudia en mij gezorgd! Hij stuurde ons vroeg naar bed en heeft zelfs een emmertje met zakje naast onze bedden gezet voor het geval het mis zou gaan. Hij heeft alles opgeruimd en de afwas gedaan, terwijl wij lekker lagen te slapen! Dus papa, Richard heeft goed naar je geluisterd en hij past heel goed op ons! Muchas gracias Richard!!


Over de dinsdag heb ik eigenlijk niet zo veel te vertellen, alleen dat wij eindelijk onze buskaart hebben geregeld en dat het hier in Spanje toch ook wel echt kan regenen. Dus nee mensen, wij hebben hier niet de ultieme vakantie, maar ook gewoon baggerweer (soms).

Woensdag 12 februari
Deze dag hadden we veel afspraken staan, maar wel op de Spaanse manier! Of te wel, van de vier afspraken kwam er 1 niet opdagen, waren er twee met 1 minuut klaar en zei de laatste geen woord tegen ons! Gelukkig konden we na deze ‘gezellige’ ochtend weer naar college en wel dezelfde als maandag die in het Spaans was. Gelukkig had de (nu echt wel) vriendelijke man zijn woord gehouden en ging de les in het Engels. Zelf hoefde hij niet zo veel te vertellen, want we hadden gewoon weer lekker een examen tekst lezen en vragen beantwoorden. Na dit examen mochten we lekker naar huis en wat denk je…. de zon schijnt!
Toen we naar de bushalte stond er een bus ‘UCAM directo’. Richard heeft gevraagd of deze bus naar Murcia ging en we dachten een Si te hebben verstaan. Wij gingen in de bus zitten en hij reedt weg. Op de rotonde gingen we linksaf, oepsie! Normaal moeten we toch echt rechtdoor op deze rotonde om thuis te komen. Maar als echte avonturiers (we konden de bus toch niet uit) zijn we lekker blijven zitten en zien we wel waar we uitkomen. Met 10 minuutjes stonden we ineens op de rotonde die echt op 3 minuutjes afstand lopen ligt van ons huisje. We waren dus lekker vroeg thuis en zijn lekker in een parkje gaan zitten op een bankje, in de zon, om hier huiswerk te maken voor Spaans. Heerlijk genieten!! Na een paar uurtjes weer naar de bushalte, want we hebben zoals jullie nu al wel weten weer cursus. De bus komt aanrijden en wij willen instappen, maar de buschauffeur brabbelt iets in het Spaans, sluit de deuren en rijdt weg! Al onze Duitse vrienden stonden wel in deze bus en vonden het heel grappig dat wij niet mee mochten met de bus! Wij baalden er al flink van, want de bussen rijden hier al niet echt op tijd maar wat we wel weten is dat ze eens in een half uurtje langs komen rijden. Gelukkig voor ons kwam er na 1 minuutje alweer een bus aan en deze was bijna leeg, dus we konden ook nog zitten ook. Dit noemen ze dus; een geluk bij een ongeluk. Uiteindelijk rijden we dus vlak achter de andere bus aan, met alle Duitsers erin en ja, dan komt er wel een beetje een competitiegevoel naar boven. Het leek ons wel heeeel erg grappig om al in de klas te zitten voor dat de Duitsers binnen zouden komen wandelen. Op het einde ging het erom spannen, de bus voor ons stopte namelijk bij de halte en wij stonden op een zebrapad. Claudia en ik stonden pal voor de deur en jaaaaaa… de deur ging net op tijd open, zodat wij snel de bus uit konden springen en voor Alexander und Heindrich kwamen te lopen. Die de grap niet echt konden waarderen, maar wij vonden het zelf wel heel erg grappig!

Onze eerste stapavond wordt een feit! ’s Avonds gaan we lekker naar de Badulake. Een klein kroegje voor Erasmus studenten en het mooiste is, vanaf 11 uur is het bier en de sangria GRATIS!! Als drie Hollanders zijn we dan ook heerlijk uitgeweest voor wel 0,0 hele euro’s! Samen met onze Duitse vrienden hebben we een hele gezellige avond gehad!

Donderdag 13 januari
Deze dag is eigenlijk ook weer niet zo boeiend. We hebben weer de hele dag les van 9 uur tot half 8. Wel hebben we echt hele lieve klasgenootjes. In de pauze kwamen er drie meisjes met ons praten, terwijl ze echt heel veel moeite hebben met Engels. Ze willen ons alles laten zien van Murcia en ons rondleiden als dat nodig is. Ook de rest van de klas deed al pogingen om gesprekken met ons aan te gaan. Een jongen achter ons begon in het Engels tegen ons te praten over een feest wat de klas organiseert. Hij wilde ons ook uitnodigen, maar kwam er niet meer uit met het Engels. Iemand anders nam het gesprek over en vroeg dus of wij op het klassenfeest wilden komen om iedereen te leren kennen. Echt super leuk en we hebben nu een groepsapp met onze nieuwe klas. Ze vinden het nog wel wat lastig om in het Engels te praten, dus het meeste is in het Spaans, maar we horen er in ieder geval al helemaal bij!