Ik leef nog steeds!

Na een paar dagen zonder wifi te hebben gezeten kan ik jullie nu weer op de hoogte houden van mijn avonturen. Hieronder een ‘korte’ samenvatting van wat ik vorige week heb meegemaakt.

Woensdag 5 februari
Eigenlijk hebben we deze dag weinig gedaan, maar wat toch even genoemd mag worden is het volgend. Richard schreef namens ons ook een mailtje naar Sander en Henny (docenten van de pabo) over het hoe en wat als ze bij ons op bezoek komen. In zijn beste Spaanse wilde hij het mailtje openen en er kwam te staan….. Beste senior. Of te wel, weer een klein foutje, want om de leraren met ‘ouwe’ te mailen leek ons toch niet zo heel handig. Hij heeft er dan ook maar gauw ‘Beste señor’ van gemaakt.
’s Avonds gingen we weer vol goede moed naar de cursus, maar de moed is mij ver in de schoenen gezakt. Wij deden alle drie heeeel erg ons best en ik lette echt heel goed op, maar het kost zoveel inspanning om mevrouw Padilla bij te houden. De grammatica vliegt ons om de oren en het lijkt net alsof iedereen het heel goed snapt behalve wij drie domme Hollanders. We moesten een oefening maken met de zinsopbouw, zonder ook maar enige uitleg hierover. Met het bespreken hiervan brabbelt ze erop los, want pennend niet bij te houden is. Wij waren nog maar bij zin 4 terwijl miss Padilla al bij zin 10 was. Deze zin vroeg ze aan Claudia en Claudia gaf aan dat ze nog niet zo ver was. Het antwoord van miss Padilla was toen: “Keep on trying”. Nou zo’n opmerking geeft de burger moed! Na 3 uur waren wij er goed klaar mee en zijn we maar weer met de bus terug gegaan om lekker wat te eten. Het was nog maar 8 uur, dus wij waren veel te vroeg voor het avondeten, maar voor dag drie vonden wij zelf dat we ons eetpatroon al aardig goed hebben aangepast. We zijn weer naar het pleintje gelopen rondom de kathedraal en hebben daar heerlijke pasta’s gegeten (ik een spaghetti boloñesa). Terug naar ons hotel, want we waren er best klaar mee voor vandaag en de volgende ochtend konden we ons eerste appartement bekijken.
Nadat ik twee nachten had geslapen op wat achteraf bleek best wel een pauperbed, besloot ik eens om het rommelbed van Claudia en mij uit te proberen. En wat bleek…… ik voel niet eens de veringen in mijn rug steken. Of te wel! ¡Buenas noches!

Donderdag 6 februari
Om 9 uur ging de wekker en ik moet zeggen dat dit de eerste ochtend is dat ik moeite heb met het opstaan hier. Maar we moeten eruit wat we hebben om 11 uur een afspraak. Na het ontbijt gingen we dan ook op pad. Het appartement wat we gaan bezoeken is bijna bij ons om de hoek (van het hotel), maar helaas pakten wij toch net de verkeerde afslag. Na een klein om weggetje kwamen we op een pleintje waar we moesten zijn. Wij moesten wachten voor de opening van een supermarkt. Iedere Spanjaard die dan op je af komt lopen kan wel de man zijn waarmee wij hebben afgesproken. Uiteindelijk kwam er dan toch één echt recht op ons af en begon in het Spaans een heel verhaal. Gelukkig had hij al snel door dat wij nog geen woord Spaans spreken en ging over naar het Engels wat hij kon (niet zo veel dus). Richard wilde zich netjes voorstellen in zijn beste Spaans en begon ‘Me apellido es Richard, ohneeee toch niet, mi llamo Richard’. Het appartement oogt best groot en de eerste indruk is goed. Er is een keuken, met een koelkast, oven, wasmachine en een tafeltje voor drie personen. In de woonkamer stonden twee bankjes, een televisie en nog een tafeltje. Verder was er een kleine badkamer met wc en zijn er drie aparte slaapkamers. So far, so good! De man (Nacho) sprak helaas niet zo heel goed Engels, maar we hebben aangegeven dat we hem ’s avonds terug bellen, want we hebben namelijk nog een appartement om te bekijken.
Bij de cursus ging het deze dag op een iets rustiger tempo, gelukkig voor ons. Wij hebben namelijk het idee dat wij de enige drie zijn die er niks van begrijpen, maar in ons goede Duits hebben we wat met onze Duitse vrienden Alexander und Heindrich gepraat en het blijkt dat zij er nog minder van begrijpen dan wij doen. Miss Padilla kent al veel namen uit haar hoofd, maar die van mij blijkt toch wat moeilijk. Ik ben de persoon met de ‘special name’.
Vanuit de cursus hadden we de tweede bezichtiging voor een appartement. Met Mercedes hadden we afgesproken voor de supermarkt, maar wij stonden er 20 minuutjes te vroeg. We hebben haar gebeld en met 5 à 10 minuten zou ze er zijn. Wij stonden lekker te kletsen met z’n 3en en op een gegeven moment komt er een oud vrouwtje langzaam op ons af lopen. Ze dwarrelt een beetje om ons heen, kijkt ons alle drie eens goed aan, steekt een sigaretje op. Wij dachten eigenlijk dat dit de mevrouw was met wie we hadden afgesproken, maar gelukkig bleek dit niet waar te zijn. Vanaf een afstandje begint er namelijk een jong vrouwtje naar ons te zwaaien en te gebaren dat we die kant op moeten komen. Dit was dus Mercedes. Ze sprak goed Engels en dit was al heel fijn. Ze opent de deur voor ons en wij stappen voor ons idee echt een paleis binnen. Het ziet er allemaal heel mooi en schoon uit en het is heel groot. Er is een keuken met koelkast en vaatwasser en alles wat er bij hoort in een keuken, zelfs nog eten in de kastjes wat nog goed is (zout, olie etc.). Er is een wasmachine en allemaal schoonmaakspullen, een grote woonkamer met drie banken en een tafeltje met stoelen eromheen. Een aparte wc, wat toch ook wel heel prettig is eigenlijk. Drie aparte slaapkamers met allemaal bureaus erbij en als laatste een badkamer. Ook hebben we 3 bedden over waar we gasten kunnen ontvangen. Wij hadden alle drie een veel beter gevoel bij dit appartement dan bij het appartement wat we ’s morgens hebben bekeken. Dit bleek namelijk toch best wel een beetje een pauper appartement te zijn in vergelijking met deze. Mercedes was best bescheiden en wij waren eigenlijk heel enthousiast over alles. Na wat overleg over de prijs en alles nemen we een besluit…… wij nemen het appartement!
Ik kon wel een gat in de lucht springen en Claudia & Richard ook wel. Wat zijn we blij met dit appartement! We hebben nu gewoon een huisje gevonden waar we gaan wonen voor onze tijd in Murcia. We bedanken Mercedes en spreken de volgende dag met haar af op de universiteit om het contract te ondertekenen, zodat we vrijdag het appartement in kunnen. Vol blijdschap verlaten we het appartement en gaan we een lekkere pizza eten bij Dominos Pizza. Of nou ja, dat dacht we… De meisjes die hier werken begrijpen echt geen woord Engels en wij kregen een blaadje onder onze neus gedrukt in het Spaans. We begrepen hier echt geen woord van, maar hebben geprobeerd met ons beste Spaans het menu te begrijpen. Uiteindelijk hebben we de moed opgegeven en maar iets besteld in de hoop dat we hier genoeg aan zullen hebben. En wat blijkt, wij hebben het gewoon goed besteld! Vanaf de Dominos Pizza zijn we naar het hotel gelopen (hetzelfde stuk als dinsdag) en nu het bleek toch eigenlijk wel heel erg mee te vallen hoe ver het is.

Vrijdag 7 februari
Vandaag gaan we verhuizen! We hebben nog een laatste keer heerlijk genoten van het ontbijtje in het hotel, wat we natuurlijk in het Spaans hebben besteld! Vervolgens gingen we bij de receptie vragen hoe het zat met onze kamer. Wij hebben namelijk tot zondag geboekt, maar willen er vandaag uit. In het Engels kregen we te horen dat we via internet de boeking moesten annuleren en dan konden we uitchecken voor 12 uur, onze koffers konden dan blijven staan. Maar ja, hoe ga je een bestaande boeking annuleren terwijl je er al 4 nachten hebt geslapen… niet dus. Daar kwam nog een probleempje bij, wij moesten naar de universiteit om met Christina te praten en ons contract te tekenen om 12 uur. Ik heb mama gesmst of zij misschien wist hoe we het gedoe met het hotel konden oplossen, maar mama was aan het werk en had om 11 uur pauze. Om 11.12 kreeg ik een sms van mama waarin stond dat zij had gebeld met booking.com, die hadden weer gebeld met het hotel en wij konden uitchecken en maar voor 4 nachten betalen. Dit scheelt ons gigantisch in de kosten. Nu het probleem dat wij niet voor 12 uur konden uitchecken, omdat wij op de universiteit waren. Bij Jimmy hebben we even het nummer van het hotel gevraagd, want deze hadden wij natuurlijk niet… Claudia heeft het hotel gebeld en geregeld dat we voor 2 uur moeten uitchecken. Hier waren we heel blij om!
Op de universiteit hebben we ons gesplitst. Claudia en ik gingen met Christina praten over onze buskaart die we nog moeten aanvragen. Richard was al naar Mercedes voor het appartement. Na het ondertekenen kregen we de sleutels. Ze vroeg of ze ons kon whatsappen voor de dingetjes die nog gemaakt moesten worden en wij gaven aan dat dit geen probleem was. Op dit moment bedacht we ons wel dat het slim is om het wachtwoord te vragen voor de wifi, anders hebben we hier namelijk zo weinig aan. Mercedes had geen enkel idee waar we het over hadden. Wat nou blijkt, er staat een wifi ontvanger in ons appartement maar hier staat verder niks op. Er is ook geen code, of te wel wij hebben GEEN wifi! Hierover waren wij flink boos, want dit hadden wij toch wel in onze prijs meegerekend. Helaas hadden we weinig tijd om echt in discussie te gaan, want wij moesten als een malle terug naar het hotel. Aangekomen in onze kamer hebben we als drie stelle gekken onze koffers gepakt en zijn we naar beneden gegaan om ons uit te checken voor 2 uur. Dit is allemaal gelukt! We zijn nog even beneden gaan zitten om ‘afscheid’ te nemen van iedereen op de app. Toch wel raar, want je laat iedereen weten dat ze de eerste komende tijd gewoon niks tot weinig van je zullen horen.
Met onze koffers zijn we toen maar op stap gegaan! Naar de bushalte en hopen dat de bus nog komt. Nou wij zijn voor het geluk geboren hier, dus je raad het denk ik al…. niet dus. Ons plan om een buskaart te halen ging dus ook niet lukken, want we moesten meteen door naar het appartement om onze koffers te droppen en dan meteen door naar de universiteit voor de cursus. Tussendoor zijn we nog even snel naar de winkel geweest om een lunch te halen, heeeeeerlijke zoete broodje (die zo droog waren dat ze echt niet te eten waren). Bij de bushalte hebben we nog snel ons huiswerk gemaakt voor de cursus en dat was het dan, weer naar miss Padilla. Gelukkig hadden we maar drie kwartier cursus vandaag, want wij hebben een afspraak met onze tutor. Maria heeft ons geholpen met het kiezen van vakken die wij hier gaan volgen. Ze had er al drie voor ons uitgezocht, iets cultureels, jeugdliteratuur en iets pedagogisch. Als we deze vakken zouden volgen, hoefden we namelijk maar 2 dagen naar school en kunnen we twee dagen stage lopen. Ook had ze deze vakken uitgekozen, omdat ze wel makkelijk zullen zijn voor ons. Dikke prima dus! Na dit gesprek hebben wij geregeld dat we al wifi kunnen krijgen op de universiteit, zodat we toch niet helemaal zonder contact met de thuiswereld hoeven te leven (een beetje verslaafd zijn we denk ik wel??).

Terug bij de Spaanse cursus en we gingen meteen een oefening doen. Wij kregen nog een blaadje in de hand gedrukt, maar wat bleek. Het waren twee rijtjes moeten zijn met woorden die we dan met elkaar moesten verbinden, maar wij hadden maar één rijtje ingevuld. En aangezien wij de beste studenten van de klas zijn, moesten wij in dat snelle gebrabbel maar meekrijgen wat we moesten opschrijven. Nou ik kan je vertellen, dit is echt niet te doen. Miss Padilla kreeg dit ook door en wat zegt ze tegen ons: “You should learn them”. Weer zo’n heerlijke opkikker om door te gaan met de Spaanse taal…. NOT! Gelukkig sloeg haar gedrag al snel weer om en gingen we met de hele klas een Spaans liedje zingen. We mochten eerst luisteren, toen zei ze de zinnen voor en moesten we deze napraten en vervolgens moesten we zingen. Je raad het al, niemand zong mee! Behalve Claudia en ik. Nou ja, we deden een poging tot. Het ging allemaal best wel snel dus het enige wat we meezongen was het laatste woord van elke zin. We kregen dan ook al snel de slappe lach als enige in de klas, want iedereen staarde echt super chagrijnig voor zich uit. Vooral de 2 Italiaanse boys vonden zichzelf te stoer om mee te doen. Tijdens het liedje stuurde ik ook een opname naar thuis, zodat ze eens meekrijgen wat wij doen met Spaanse cursus. De reactie van mama was ‘een beetje serieus doen’ en dat ze Richard niet hoorde en papa vond dat wij dat knap hadden gezongen, maar of we ook begrepen wat we zongen. En hij gaf aan dat Richard heeel goed te horen was! Na de cursus hebben we even met miss Padilla geklets en toen begon ze ineens lachend te vertellen over het zingen: ‘On Monday you will sing and not only laugh’.

Na de cursus moesten wij snel wat boodschappen halen voor het avondeten, want we hebben natuurlijk niks geen eten in ons appartement. Bij de Mercadona naast de universiteit snel wat gehaald en toen op naar de bus. We waren net te laat en dus mochten we gezellig een half uur op een stenen bankje zitten in de kou met onze boodschappen. Toen de bus eraan kwam zijn we doorgereden naar het centrum, want we wilden onze buskaart halen. We wisten ongeveer waar we moesten zijn en kwamen om 09.07 uur aan bij het goede hokje en er was niet eens een rij (achteraf begrijpen we misschien waarom). Er stond namelijk een zeer vriendelijke mevrouw in het hokje en die wees wat naar de computer en begon in het Spaans te brabbelen. Er was iets met het internet. Wat nou bleek, om 9 uur ging het internet er achter weg en ze kon geen buskaart meer voor ons aanmaken, terwijl het hokje wel tot half 10 open is. Wij waren dus best een beetje pissig, maar je kan hoog of laag springen, die buskaart komt er niet meer vandaag. En omdat wij toch al zo veel geluk hebben hier in Spanje zit dat hokje het hele weekend dicht! Wij zuinige Hollanders zijn lopend terug gegaan met onze boodschappen naar het appartement, want we wilden toch echt geen €4,50 (voor 3 personen) betalen! Rond half 10 waren we terug in het appartement en gaan we onze eerste maaltijd voorbereiden! Al met al zaten we rond half 11 aan tafel en hadden we heerlijke hamburgers, sla met knoflooksaus en aangebrande/ongare gebakken aardappels! Wij zijn toch wel echte chef-koks hoor! Nog eventjes gezellig nagezeten en lekker slapen! Toch wel raar nadat je 4 nachten bij elkaar hebt geslapen en nu toch echt wel alleen in bed ligt. Ik heb het dan ook echt wel even moeilijk gehad toen ik in bed lag en mij realiseerde dat dit voor 5 maanden mijn huisje wordt.

Zaterdag 8 februari
Aangezien wij helemaal niks geen eten in huis hebben, moeten we toch maar eerst met z’n 3en boodschappen halen. Dus op naar de supermarkt hier om de hoek! We zijn gang voor gang doorgelopen en hebben meegenomen wat we nodig (dachten te) hebben. Ik heb mij heel erg verbaast over hoe alles gaat hier in de winkel. Voor een mega bak aardbeien, 3 appels en een super grote paprika moesten we ongeveer €5,00 betalen. Bij het vlees mochten we een nummertje trekken en bestellen wat we wilden hebben… kipfilet. Hoe ga je in het Spaans 500 gram kipfilet bestellen. Met een beetje handen en voeten werk is het ons gelukt! Lekker avondeten voor ’s avonds uitgekozen (wraps met kip) en nog veel meer lekkere dingen. We hadden alle drie het idee dat we heel veel boodschappen hadden gedaan en ook best wel voor heel veel dagen, maar toen we weer thuis kwamen realiseerden we ons pas dat het zaterdag was en de winkels wel eens dicht konden zitten op zondag. Claudia is dus maar even snel terug gegaan naar de winkel om in ieder geval brood en koekjes te halen voor de zondag en maandag naar school. Aangezien wij helemaal niks kunnen zonder wifi en een buskaart (ja we zijn best zielig hier in Spanje) hebben we er maar een schoonmaakdag van gemaakt. We zijn begonnen met alle kastjes in de keuken. Richard en Claudia begonnen met alles afwassen en ik heb alle kastjes afgenomen. Tussendoor hebben we ‘even’ pauze genomen (maar een uurtje) en toen verder naar de slaapkamers. Ik heb mijn kledingkast, nachtkasje, nog een ander kastje en het bureau afgenomen en toen kon ik eindelijk mijn koffers uitpakken. Wat een heerlijk idee!
Tegen de avond kwam Mercedes met haar man en twee kinderen aan om een aantal dingen te maken in het appartement. Op het moment dat ze bij ons binnenkwamen was Claudia even weg. Ik dacht ik stel me netjes voor aan de man van Mercedes, dus ik geef hem een hand en vertel dat ik Myrthe ben. Hij spreekt verder geen Engels, maar aan zijn gezicht te zien was die niet zo goed gehumeurd. Claudia komt terug en geeft de man ook netjes een hand om zichzelf voor te stellen. Na een paar minuten kwam dan toch het hoge woord eruit bij de man van Mercedes. In Spanje als je iemand ontmoet geef je die persoon 2 kussen en GEEN hand. Toen hij ons dit wilde duidelijk maken gaf hij ons een duidelijk teken… met zijn hand voor de keel langs. Of te wel, een hand geven hier in Spanje is echt een doodzonde! Dit moesten Claudia en ik maar goed onthouden, want wat wij hadden gedaan was NOT DONE!
Wij hebben aan Mercedes gevraagd hoe het zit met de boiler, want ’s middags waren wij erachter gekomen dat we geen warm water hebben en deze heeft zij voor ons aangezet. ‘s Avonds wilden we dan ook lekker gaan stappen, maar waarom zou ons ook eens een keer iets meezitten hier?? De boiler stond nu al wel een tijdje aan, maar het warme water was nog ver te zoeken. Uiteindelijk hebben we de moed dan ook maar opgegeven, want douchen zat er voor deze avond niet meer in! Gelukkig hadden we nog bier en sangria in het de koelkast staan en zijn we lekker met z’n drieën aan de borrel gegaan bij ons op de bank!

Zondag 9 februari
We kunnen douchen!!! Tijdens het douchen ook nog verder met schoonmaken, want het was best een stof festijn hier en daar. Aangezien we dit weekend toch al als echte kluizenaars leven kan daar ook nog wel een dag volop leren bij! Er moet namelijk toch echt wel een keer wat gebeuren aan ons Spaans. Claudia en ik zijn dan ook de hele dag bezig geweest met de werkwoorden van Spanje. Na een paar uur hadden we eindelijk door hoe het allemaal zit. Voor ons een goede en leerzame dag, alleen hebben we hier uiteindelijk vrij weinig aan gehad… De planning was om ’s avonds lekker gebakken aardappels te eten met een broodje hamburger, maar wij zijn echt de drie beste koks te wereld en het is dus een beetje mislukt. De uitjes en de aardappels waren een beetje zwart, dus ons avond eten werd een klein broodje hamburger, haha.

Als het lukt ga ik proberen om ook wat foto's te uploaden, zodat jullie een idee krijgen hoe het hier is!