Het eerste examen… Spaans!

Vrijdag 14 januari
De wekker gaat vroeg, want er komt een mannetje voor de wifi! Hij zou tussen 9 en 11 uur komen, maar stipt om 9 uur stond die al aan de deur. Natuurlijk iemand die geen Engels kan, dus echt gezellig was het niet. Wij zijn maar in de keuken gaan zitten om lekker te ontbijten. Op een gegeven moment pakt hij z’n grote boor erbij en begint te boren in de muur. Wij vroegen ons af of dit wel mocht, omdat we natuurlijk wel in een huurappartement zitten, maar Mercedes had alles overlegd met de companie dus zal wel goed zijn. Even later zien we het mannetje ook een gat boren in de boekenkast die in de woonkamer staat…. Dit was dus niet helemaal de bedoeling! Maar het is al te laat en daarbij… we hebben wifi! We hebben het mannetje netjes uitgelaten (een doei kwam er niet vanaf) en zijn naar de ucam gegaan, want we hebben een welcomings day voor Erasmus studenten. Even een korte uitleg over deze dag, het zijn allemaal studenten uit verschillende landen (geen Spanje) die voor uitleg over de universiteit komen. Maar onze Spaanse medemensen hier zullen niet Spaans zijn als ze ook deze dag weten te verpesten om alle informatie lekker in het Spaans uit te gaan leggen! We kregen een boekje in onze handen gedrukt met belangrijke informatie, maar wat we ermee moeten…. No idea! Het is hier op de universiteit in ieder geval al net zo goed geregeld als op het Saxion.
Na deze bijzonder nuttige 2 uur moesten we naar de internation office, want er waren twee docenten van de Pabo in Murcia, Henny oude Maatman en Sander Kamphuis. Even kort met ze geklets over hoe het hier is en hoe het met ons gaat en toen lekker door naar huis om te lunchen.

Het moment van de waarheid… we hebben Spaans examen!! Wij gingen netjes in ons lokaal zitten, maar miss Padilla kwam maar niet opdagen. Uiteindelijk werden we door de docent van de andere groep (die wel Spaans kunnen) geroepen en mochten we bij hun in het lokaal komen zitten. Wat een heerlijk idee, allemaal mensen om je heen die geweldig Spaans kunnen spreken en jij spreekt zelf geen woord! Maar dit mag de pret niet drukken, we gaan ervoor. Alle uitleg wordt natuurlijk weer in het Spaans gedaan en ja wij snappen er dus weer helemaal niks van. Ze kraamt op het einde uit ‘vale vale’ (wat betekent of je het begrepen hebt) en wij met z’n drieën tegelijk… NO! Miss Padilla (die ook eindelijk is gearriveerd) heeft het ons drie nog maar een keer in het Engels uitgelegd en we beginnen met een luisteronderdeel. Van te voren kregen wij de mededeling dat als je het niet begrijpt of niet weet je de vraag niet moet beantwoorden. Het niveau ging steeds verder omhoog en het is een examen om je niveau te bepalen. Wat er eigenlijk achter ligt is dat ze zelf niet zo heel veel zin hebben om na te kijken. Maar goed, wij stoppen dus op het moment dat we het niet meer snappen. Maar ja, je hebt wel een examen en ik bekeek vraag 1 van de grammatica vragen en die begreep ik al niet…… en dan, meteen stoppen bij vraag 1 is toch echt geen optie. Gelukkig kan ik hier nog even over nadenken, want we beginnen met vier luisteropgaven. Ik heb er echt geen woord van verstaan, maar heb de antwoorden wat ik een beetje terug hoorde maar aangevinkt. Bij opgave drie ben ik toch echt wel afgehaakt en begin ik maar met de 100 grammatica vragen. Ik heb besloten toch de eerste vraag maar te gokken en eigenlijk de komende 26 vragen ook. Van de 27 die ik er heb gemaakt, toen vond ik het namelijk meer dan genoeg geweest, heb ik er denk ik 3 met zekerheid ingevuld en de rest gegokt. Niet helemaal wat miss Padilla had verteld, maar om helemaal niks in te vullen is toch ook wel een beetje raar. Vervolgens moesten we zelf een stukje schrijven in het Spaans. Ik heb er maar wat zinnetjes ingegooid die ik zelf mooi vond klinken. En toen kwam het mooiste gedeelte van het examen, het mondeling bij miss Padilla. Samen met Fransesco, een Italiaan, mocht ik mij hier aan wagen. Samen met Claudia en Richard had ik dit mondeling heel goed voorbereid en ik had dus wel 6 hele zinnen uit mijn hoofd geleerd. Ik mocht beginnen met vertellen en daar ging ik… mi llamo Myrthe y me apellido es Konink. Tengo veinte años. Soy estudianta y estudio educacion. Soy Hollande, Enschede. Tengo padres y una hermana, Carlijn. Tienes diecinueve años. Na deze 6 zinnen opgedreund te hebben vroeg miss Padilla mij iets, maar dit verstond ik niet. Gelukkig vertaalde Fransesco het voor mij, maar meer dan ‘si’ kon ik helaas niet antwoorden op haar vraag. Ze had al wel genoeg gehoord, lachte heel lief naar mij dat het wel goed was en ging verder met Fransesco. Nou en hij lulde erop los. Italiaans en Spaans lijkt natuurlijk best wel op elkaar, maar voor mij nogal moeilijk te volgen. Ik heb geprobeerd zo veel mogelijk over hem te weten te komen, maar heel veel verder dan dat hij uit Italië kwam kwam ik niet. Dit is ook nog wel iets trouwens, want wij dachten met z’n drieën dat deze jongeman uit Griekenland kwam, klein inschattingsfoutje.
Na het mondeling mocht ik weer terug naar de klas en ik zag Claudia en Richard naar mij kijken. Ik moest zooo hard lachen, maar ik moest natuurlijk wel stil zijn. Na mij mochten Claudia en Richard zich wagen aan het mondeling bij miss Padilla. Ik ging in die tijd gewoon vrolijk verder met teksten lezen in het Spaans. Claudia en Richard kwamen ongeveer op dezelfde manier terug als ik van het mondeling. Ze hadden ook beide braaf hun zes zinnetjes opgedreund. Miss Padilla had nog wel gelachen toen ze zag dat Richard en Claudia met z’n tweeën naar binnen werden gestuurd, aangezien ze beide net zo slecht zijn in Spaans haha. Tijdens het examen zaten onze Griekse klasgenoten, Kostas y IEkostas, gezellig met elkaar te overleggen en te kletsen, want dat kan hier allemaal tijdens een examen! Na een kwartiertje stond Kostas op, pakte zijn spullen en liep weg. De docent was nogal verbaasd en vroeg of hij echt wel klaar was. Jahoor! Hij was echt klaar. Wij keken elkaar aan met z’n drieën en dachten… dat is mooi, want dan hoeven wij ook geen 3 uur uit te zitten bij dat examen. Na een uurtje hebben wij het ook opgegeven. Richard als eerste, ik volgde en als laatste Claudia. We hebben alle drie ongeveer even veel vragen gemaakt, niet zo veel dus. Met een ‘goed gevoel’ op naar huis!
Nu we wifi hebben kan ik eindelijk skypen met mijn lieve vriendje! Heerlijk gekletst en elkaar weer even gezien.

Zaterdag 15 februari
Deze dag kan in de boeken als boodschappendag! Om 12.40 uur liepen wij de Carrefour binnen en we hebben onze ogen uitgekeken, wat groot! We spraken af dat we gang voor gang gingen doorlopen, want we hadden best veel boodschappen nodig. Zo hebben we hier eindelijk iets gevonden wat enigszins een beetje lijkt op jus en het mooiste van alles… we hebben sloffen! Om 14.30 uur liepen wij de Carrefour weer uit met een goed gevulde boodschappenkar. Met de boodschappenkar wilden we naar huis lopen, maar er stond een groot bord dat je de karren niet buiten het terrein mee mocht nemen. Dus midden op de parkeerplaats gingen wij proberen om alle boodschappen in onze drie kleine rugtasjes te stoppen en een paar kleine plastictasjes. Een meneer zag ons stuntelen hiermee en zag waarschijnlijk ook dat het onmogelijk was, dus wij mochten de kar meenemen als we hem maar weer terugbrachten. In ons appartement aangekomen kon de kar natuurlijk niet in de lift. Dus om en om naar boven om alle boodschappen naar etage 3 te krijgen. Ik begon vast met uitpakken en Claudia en Richard gingen nog een paar keer heen en weer. Alles in zakjes gepakt en de vriezer volgegooid, de koelkast mooi gevuld en een beste voorraad van alles.
Tussendoor even snel geluncht en toen weer terug. Richard ging voetbal kijken, dus Claudia en ik brachten de kar weer terug. We zijn toen meteen doorgelopen naar de Liddle die ook in de buurt zit. Hier de laatste boodschappen meegenomen.
’s Avonds hebben we lekker gestapt met z’n drieën bij de Badulake en daarna wilden we naar de Boutique, een discotheek in Murcia. We kwamen hier rond half 4 aan en wij dachten dat we met een stempel van de Badulake gratis naar binnen konden, niet dus. We moesten even €14,00 entree betalen. Dit hebben we maar niet gedaan en zijn toen in een heel hoog tempo naar huis gewandeld, want Claudia moest toch wel een beetje heel nodig naar de wc.

Maandag 17 februari
Weer lekker op naar de universiteit en wel met goede moed, want we hebben een presentatie in het Engels. De rest van de klas maakt zich hier heeeel druk om en wij eigenlijk niet. Toch een voordeel, want zelfs mijn Engels is hier in Spanje goed!! De docent wilde graag dat wij begonnen met de presentatie en dat deden we dan ook maar. We hadden snel een PowerPoint in elkaar geflanst en vertelden wat we moesten vertellen. De rest van de klas luisterde aandachtig, maar toen moest het volgende groepje presenteren…… deze durfden niet meer en eigenlijk niemand van de klas! Misschien toch niet zo handig om de Erasmus studenten te laten beginnen.
Tijdens deze les kregen we ook de uitslag van ons examen Spaans. De grootste grap ooit! Van de in totaal 130 punten die we konden scoren had Richard er ……………. (trom geroffel) ……. Wel 15 gescoord! Op de tweede plaats eindigde Claudia met wel 16 punten. En ja ja, ik heb het gewonnen! Ik had namelijk wel 17,5 punten van de 130!! Het is nu een feit! Wij zijn echt de drie slechtste studenten van de cursus Spaans, olé!